Kuş

Ali, yatağından heyecanla kalktı. Hemen pencereye koştu. Birkaç kuş penceresine konmuş neşeyle ötüşüyordu. Ama içlerinde bir kuş vardı ki çok güzel tüyleri vardı. Ali sessizce hareket ederek bir çırpıda kuşu yakaladı. Onu hemen odasındaki boş duran kafese koydu.

Kuş çırpına çırpına ötüyor, “Adeta, beni buradan çıkar! Sen benim özgürlüğümü elimden alamazsın!” diyordu.

Ali, kuşun bu çırpınışlarını korkmasına yormuştu. Koşarak annesinin yanına gitti.

Ali:

Anne, anne…

Mehtap Hanım:

Ne oldu oğlum?

Ali:

Çabuk gel sana bir şey göstereceğim?

Mehtap Hanım:

Ne göstereceksin?

Ali:

Yukarı çıkalım görürsün !

Mehtap hanım hemen Ali’nin odasına çıktı. Kafesteki kuşu görünce çok şaşırdı.

Mehtap Hanım:

Yapma oğlum, kuşu bırak gitsin.

Ali:

Ama anne çok güzel bir kuş, hem evimize neşe verir.

Mehtap Hanım:

Ama kendisi hiç de neşeli durmuyor !

Ali:

Zamanla o da alışır bize.

Bu sırada Ali’nin babası Soner Bey de gelir. Soner Bey gördüğüne şaşırır.

Mehtap Hanım:

Kızma Ali’ye o daha neyin ne olduğunu bilmiyor.

Soner Bey:

Hayır kızmayacağım ama kuşun derdini anlayacak.

Soner Bey, Ali’nin odasının kapısını kilitler ve dışarı çıkar.

Soner Bey:

Hanım, bu kapıyı sadece yemek vermek için açacaksın!

Mehtap Hanım:

Peki.

Ali, bir iki saat sonra kapıyı çalmaya başlar.

Ali:

Ne olur açın kapıyı, içeride çok sıkıldım.

Soner Bey:

Hayır oğlum, senin bu halin bize neşe veriyor.

Ali:

Ama ben neşeli değilim.

Soner Bey:

Zamanla alışırsın.

Ali, sonunda hatasını anlamıştı. Çok pişman olmuştu. Demek ki kuş da kendini böyle hissediyordu.

Ali:

Tamam baba, söz kuşu bırakacağım.

Soner Bey:

Şimdi anladın mı kuşun ne hissettiğini?

Ali:

Çok iyi anlıyorum baba.

Soner Bey kapıyı açar, Ali kuşu kafesten çıkarır, kuş arkasına bakmadan uçar. Ali, hiç kimsenin özgürlüğünü kimsenin elinden almaması gerektiğini çok iyi anlamıştı.

Bu hikayede burada bitti.